Oranje bal

Het is weer tijd voor het Oranje bal. Elk jaar verzorgt de Nederlandse vereniging een Oranje bal. Dit jaar wordt niet alleen de verjaardag van de konningin gevierd maar ook het 60 jarig bestaan van de vereniging.

Een van de dingen die er echt bij horen is de trip naar Shenzhen om een mooie gala jurk te laten maken. Patrick besluit dit jaar ook maar eens een pak te laten maken. Hij gaat daar alleen voor op stap, zoekt zelf de materialen uit. We moeten ook nog een keer terug om een keer te passen voordat het definitief af is.

De kapper wordt afgesproken de nagels gelakt. We kunnen opstap. Even is het de vraag of de band uit Nederland er wel zal zijn, vanwege de vulkaan uitbarsting in Ijsland. Maar alles lijkt te gaan zoals het hoort. Het feest is in de Cyberpoort op drie verschillende lokaties.

Die lokaties liggen best een stuk lopen van elkaar af. Het diner vindt buiten plaats en dan moet je weten dat het koud is en dat het flink waait. Blauwe vingernagels. Maar goed dan krijgen we zeker een lekker buffet. Oeps, dus niet. Spaghetti, witte kool?........

Gelukkig belooft de band erg goed te zijn. Tja......... wishfull thinking. Niet dus. Ze zingen best goed daar gaat het niet om, maar ze zingen alleen verzoekjes. Dus echt lekker swingen is er niet bij. Na de eerste pauze beginnen ze ook nog met karaoke.

Voor ons het teken dat het tijd is om naar huis te gaan. Geen geslaagd feest, maar gelukkig hebben wij al voldoende aan de voorpret van onze tripjes naar Shenzhen. En we hebben weer een leuke jurk in de kast hangen!

Macau

Omdat het allemaal niet zeker is wat er met ons volgend jaar gaat gebeuren en Patrick van het ene sollicitatie gesprek naar de ander vliegt, boeken we geen vakantie tijdens Pasen. Toch willen we een paar dagen weg. We besluiten uiteindelijk een paar dagen naar Macau te gaan. In Macau aangekomen moeten we een hotel boeken. De kinderen zijn er helemaal voor om in de Venetian te slapen. En omdat we maar twee nachten gaan ben ik daar helemaal mee eens. We hebben een geweldige kamer en de kinderen zijn door het dolle heen. s' avonds lekker uiteten, en onze dagen plannen. De volgende dag gaan we eerst naar the Cube. Een speelhal voor de kinderen. Met grote glijbanen, biljarttafel etc. Daarna is het papa en mama tijd en gaan we even naar het centrum. Daar gaan we meubels ed. kijken voor ons huis in Oostenrijk. We kopen een oude Chinese deur die als voordeur gaat dienen. Daarna weer terug naar de Venetian voor diner. We hebben een show geboekt van Cirque du Soleil. Voor de kinderen is dit de tweede keer dat ze hem zien. Maar elke keer is het net even anders. Het is zo'n mooie show, je krijgt er geen genoeg van. Alleen Jelle valt na 10 min. in slaap en wordt ongeveer op het einde wakker. Als ik vraag of hij het circus leuk vond, zegt hij: " heel leuk maar wel een beetje kort".

Dan is de dag daar van het vertrek naar huis. Eerst nog lekker zwemmen in de mooie grote zwembaden. Voor de kinderen dan, ik vind het veel te koud. Even alles afsluiten met een erg lekker ijsje en onze gekke gezichten foto's. Dan is het echt tijd om de Ferry terug naar HK te nemen. Iedereen heeft het reuze naar zijn/haar zin gehad. Macau blijft leuk voor een paar dagen.

Alice in Wonderland

Het begon allemaal in september. Femke doet auditie voor Alice in Wonderland. Alleen leden van Faust mogen auditie doen. Femke heeft er zin in. Ze krijgt 3 verschillende teksten waarvan ze een moet uitzoeken waarmee ze dan auditie doet. De tijd is bekent voor de auditie. Patrick brengt haar naar het theater. Samen met een paar andere kinderen wordt ze binnen geroepen en moet ze haar tekst presenteren. Als iedereen naar buiten gaat wordt zij terug geroepen en moet ze nog een paar dingen improviseren. Ze moet net doen of een grote kastanje haar baby is etc. Patrick hoort het panel buiten lachen. Iets doet ze goed, maar of het allemaal genoeg is om ook in de productie te zitten..........?

Na twee weken wachten krijgen we te horen dat Femke de Duchess mag zijn en of ze nog steeds wil? Wat dachten zij dan? Natuurlijk wil ze. We krijgen allerlei informatie toegestuurd. Wij moeten formulieren ondertekenen dat ze bij alle repetities aanwezig zal zijn, dat ze op de dagen dat de voorstellingen zijn dat zij er dan ook is en voor de school krijgen we ook formulieren.

Twee voorstelllings dagen zijn namelijk schooldagen. Ook de week voordat de voorstellingen zijn moet ze op schooldagen in het theater zijn om te repeteren.

Gelukkig weten we vantevoren niet wat het voor ons en Femke allemaal betekent. In het begin moet ze op dinsdag en donderdag vanaf 18.00 uur tot 21.00 uur op het eiland repeteren. Dat betekent rechtstreeks van school de trein in om optijd daar te zijn. Die dagen kan ze geen huiswerk maken, ze is namelijk pas om 22.30 uur thuis.

Daarna komen daar ook nog de hele zaterdag en zondagmiddag bij. Leuk iets gezelligs doen met z'n alle zit er voorlopig niet in. Maar iedereen is zo trots op haar, dat we dat allemaal maar voor lief nemen.

Eindelijk is het dan zover. De week van de voorstellingen. 4 dagen van twee voorstellingen per dag. Haar eerste voorstelling is speciaal. Hong Lok Yuen Intenational School gaat met year 3 t/m 5 naar deze voorstellingen. Ook ouders kunnen mee. Met twee bussen vertrekken ze van school. Er is veel verkeer dus zijn ze laat. Speciaal de bus waar Lotte inzit. Maar omdat ze het halve theater vullen wachten ze met de voorstelling tot ze er zijn.

Helaas kan ik hier niet bij zijn omdat ik moet werken. Maar de leraren en de kinderen komen enthausiast terug en zijn vol lof over Femke en erg trots.

s' Avonds gaan wij. Patrick en ik. Het is fantastisch. Heel proffesioneel en ze doen het geweldig. En Femke is een hit. Ze doet het goed.

We gaan ook nog een keer met z'n alle, inclusief Rebecca. Na de laatste voorstelling gaan we ze met z'n alle ophalen en staan we bij de artiesten uitgang op haar te wachten. Ze mag nu in haar kostuum naar buiten zodat we wat foto's van haar kunnen maken.

Nu is het tijd om met de hele cast een klein feestje te hebben. Het wordt gevierd met pizza's en de nodige toespraken. De laatste foto is Femke met de regiseur.

Ze heeft veel geleerd van dit hele gebeuren en met tranen wordt er van elkaar afscheid genomen.

Voor Femke is dit moeilijk, zij ziet de andere niet zomaar weer. Iedereen zit op het eiland op school en hebben op een andere locatie drama training van Faust. Gelukkig bestaat er Facebook en houdt ze contact met iedereen op deze manier.

Rugby toernooi

Sinds de kinderen bij rugby zijn, verblijven wij menig zondag op een Rugby toernooi. Van s'morgens vroeg 8 uur tot s'middags 16.00 uur. Dit zijn foto's van Lotte's eerste toernooi. Femke kon toen niet spelen, zij moest oefenen voor Alice in Wonderland. Jelle speelde niet omdat hij nog moest herstellen van zijn eerste toernooi. Hij heeft dat toernooi huilend doorgebracht. Er waren toen zoveel kinderen en publiek en daarvan is hij zo geschrokken. Nu brengt hij elk toernooi huilend door en na afloop verteld hij ons dat hij de rugby toernooien zo geweldig vindt. Hhmm!!

Maar goed, dit is dus een doorsnee zondag voor ons. De ene zondag trainen en een andere zondag een toernooi. Gezellig is het wel!

Een nieuw toestel voor op het veld

Eindelijk is het dan zover. We hebben een nieuw speeltoestel voor op het veld (op school). De events committee heeft dit bij elkaar gespaard met het verkopen van cake, koekjes, hamburgers tijdens toernooien etc. Er waren nogal wat haken en ogen aan verbonden. Het eerste ontwerp werd afgekeurd door de gymleraar, omdat het op een punt te hoog was en als de kinderen daar dan vanaf zouden vallen, kon dat flinke schade opleveren (voor de kinderen). Daarna was er een probleem met de afwatering van het veld. Als het hier regent dan regent het ook. Toen stond het hele gebeuren vast bij de Douane. Kortom een hele toestand voordat het officieel in gebruik genomen kon worden. Al met al duurde het 1 1/2 jaar! Maar het is een grote hit. En alle kinderen zijn dol enthousiast.

Niet dat ze er zomaar vrij op mochten spelen. Eerst kreeg iedereen een gymles gewijd aan het veilig spelen op het toestel. Daarna een officiele opening. De kinderen kregen per jaargroep een dag aangewezen waarop zij op het toestel mochten spelen. Kortom op z'n Hong Kong's. Wij zouden zeggen, het is ontworpen voor de kinderen, dus zij zullen echt wel weten hoe ze hier op moeten spelen...... Maar dat is waarschijnlijk dan weer te nuchter.

Langkawi deel 4

Dan zijn we nog alleen met de fam. Klijn. We hebben dag gezegd tegen Shabih en Esa en hun geweldige twee dochters, zij zijn weer opweg naar Dubai. Met z'n tienen gaan we naar een aquarium op het eiland. Onze meiden willen wel met een slang op de foto. Zo moeder zo dochters. Jelle en Lena willen ook wel, maar alleen de staart. Zo'n beest is toch wel eng.

Jelle en Lena hebben besloten dat ze wel een sleepover willen hebben. Uiteindelijk wordt er besloten dat Lena bij ons komt slapen. Als wij later ook gaan slapen treffen we ze zo aan. Lief he?

De volgende dag gaan we naar een vogelpark. Wederom een grote hit bij de kinderen. Hier kan je op de foto met roofvogels. En natuurlijk zeggen mijn stoere meiden daar geen nee op. Lotte krijgt tot haar spijt niet de grootste (te zwaar voor haar) en vindt dat uitermate oneerlijk en belachelijk. Maar deze foto is toch wel stoer!

Langkawi deel 3

De derde dag gaan we met z'n alle snorkelen. Met een prive boot gaan we naar een strand waar het erg druk is. Gelukkig zijn wij wat later op de middag gegaan, dus drukte neemt snel af. Het is er mooi snorkelen. Prachtige vissen en haaien. Wij zwemmen daar rustig tussen zonder er iets van te denken. Todat onze gidsen een paar visjes aan ons geven die wij kunnen voeren. Dan zien we pas hoe snel en sterk deze "kleinere haien zijn". Ach ja, weer een stoer verhaal voor thuis zullen we maar denken! En onze Jelle vindt deze haaien maar wat stoer, zolang hij op het droge staat tenminste. Na een heerlijke middag gaan we terug met de boot. Al het kleine grut (inclusief onze Femke) valt in slaap. Maar voordat we aankomen heeft er eentje wel zin in gekke streken.

Voordat we vertrokken hadden we al een plek afgesproken om te gaan eten. Het is er erg mooi en we hebben een mooie zonsondergang. Maar al vlug begint het flink te stormen. Het eten valt ook nog tegen, maar al met al een super dag!

Langkawi (deel 2)

Op de tweede dag gaan we weer met de boot weg. Eerst naar een groot zoet meer ergens op het eiland. Helemaal ingesloten door de bergen. Als we naar het meer lopen zien we weer, wat weinig respect wij voor de natuur hebben. Een klein baby aapje zit een stukje plastic te eten, omdat wij weer te lui zijn om het in de prullebak te gooien. Triest. Bij het meer is geen strand. Alleen een eiland van plastic balken waar we op kunnen zitten. Er is absoluut geen schaduw en het is behoorlijk heet. We kunnen wel in het water zwemmen en dat is dan wel lekker. Er is ook een klein badje gemaakt voor de allerkleinste onder ons. Hoewel Jelle niet wil zwemmen omdat hij geen zwembroekje aan heeft en zijn zwembandjes niet heeft. Er is ook een klein gedeelte waar catfish zwemmen. Als je je voeten in het water steekt vinden ze het fijn om rond je voeten te zwemmen. Femke en ik zijn natuurlijk weer de eerste met de voeten in het water. Dat moeten we uitproberen. Het kriebelt. Later volgt Lotte. Maar Jelle denkt bij zichzelf, bekijken jullie het maar. Ik doe hier niet aan mee.

De volgende dag gaan we naar, tja wat is het eigenlijk. Soort natuur/pretpark achtig iets. Daar is ook een kabelbaan die je naar het hoogste punt van Langkawi brengt en waar je de meest mooie uitzicht schijnt te hebben. Maar daar aangekomen blijkt er een rij te zijn van minstens 2 uur. En dat met 8 kinderen waarvan 5 kinderen 7 jaar of jonger zijn, lijkt ons dat geen goede optie. Terwijl een paar waaghalzen (waaronder Lotte) met de Flying Fox naar beneden sjeesen, gaan Femke en ik naar een beauty salon voor een pedicure. Niet een gewone, maar deze wordt gedaan door kleine visjes die graag je eelt van je voeten eten. Erg vreemd, maar mijn voeten zijn redelijk glad. Daarna terug naar Fox Hill voor een lekker relaxed middag bij het zwembad. Wie zegt dat het leven zwaar is?

Langkawi (deel 1)

Eindelijk is het zover, met z'n alle op vakantie. Dit keer gaan we naar Langkawi, Maleisie. We gaan met de familie Klijn en Esa. Alles begint goed. We zijn optijd bij de Ferry naar Macau en ruim optijd bij het vliegveld in Macau. En dan denk je genoeg tijd te hebben in Kuala Lumpur voor de vlucht naar Langkawi. Vergeet het. Rijen dik voor de douane. Patrick probeert nog een short cut, maar zonder extra centjes gaat dat natuurlijk niet lukken. Als we dan eindelijk door de douane zijn hebben we nog 10 min. om in te checken. En dat is weinig want we moeten de bagage nog ophalen en al met al is dat dus rennen. Patrick gaat vooruit terwijl ik met de kinderen volg. Jelle op de trunki (een koffertje speciaal gemaakt voor de kleintjes, waar ze op kunnen zitten). We hebben dezelfde vlucht als Shabi en Esa, die via Hong Kong zijn gevlogen. Zij zitten in de Starbucks en volgen onze slapstick. Erna met Jelle op de koffer, Femke en Lotte voorop om plaats te maken voor ons. Rennend door de luchthaven, de koffer met Jelle soms hele ruime bochten makend. We halen het net. Op naar Langkawi!

Daar treffen we Maria, van Fox Hill resort. Zij brengt ons naar de huisjes. Het is een allerliefst klein resortje. Met houten huisjes. Een zwembad en een klein huiselijk restaurantje. Daar treffen we Anneke en Erwin. Erg gezellig. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoven. Van rendang met Sajoer Lodeh. Heerlijk heerlijk. Voor de volgende dag plannen we een boottrip, naar de roofvogels, fichfarm en strand.

Tijdens de boottrip komen we erachter dat Langkawi meer te bieden heeft dan we dachten. Het is er bijzonder mooi met zijn Karsgebergte. En het is gewoon erg leuk om met vrienden te zijn. De kinderen genieten volop.

Na de bootrip laten we ons afzetten bij een afgelegen strandje. Heel mooi zilverwit zand. Schoon diepblauw water. Wij lekker relaxen, de kinderen volop spelen in de enorme zandbak en schelpjes zoeken.

Kerst concert

Zoals gezegd, worden er met kerst verschillende concerten door de kinderen gegeven.

Dit jaar van year 1 t/m year 6. Door de kinderen wordt er druk gerepeteerd en dan s'avonds is het zover. Op de avond zelf wordt er ook geld ingezameld voor een goed doel. Door verkoop van gluwein, en eigen gebakken koekjes, cake etc.

Ik sta elk jaar achter deze tafel. Omdat het gezellig is, en voor de gluwein. Ook dit jaar zingen de goude keeltjes flink wat geld bij elkaar.

Voor de kinderen die HLYIS verlaten hebben is het altijd een leuk moment om weer eens even bij te praten.

Onze kleine swinger.

Elk jaar met kerst worden er op school kerstconcerten gegeven. s' Morgens is de kindergarten aan de beurt. Dus ruim op tijd zijn alle ouders aanwezig om de beste plaats te hebben om hun pride and joy te kunnen vastleggen op de gevoelige plaat en film. Vorig jaar wilde onze Jelle niet bewegen en niet zingen en hadden we 10 min. film van een standbeeld. Dit jaar was dat wel even anders. Gekleed in zijn zelf (?) geschilderde t-shirt, met zijn zelfgemaakte gele kroon (hij zit tenslotte in de Yellow Room) en zijn armbandje met belletjes eraan komt hij trots, maar met een verlege grijns de trap af. Hij staat vervolgens vooraan omdat daar de aktieve dansers staan. Die alle bewegingen die bij elk liedje horen, vol enthousiasme uitvoeren. Op de achterste rij wordt vooral vol enthousiasme gezongen! Jelle heeft al een paar weken thuis vlijtig op de tekst geoefend. Dus daar gaan we. En ja hoor, ondanks dat ik recht voor zijn neus zit wordt er flink gedanst en gezongen. Na elk liedje kijkt hij even naar ons of wij hem wel goed gevolgd hebben en of wij wel hard genoeg klappen. Ik geloof dat wij zowel als hij, in onze opdrachten geslaagd zijn.

Lotte gaat op kamp

Het is weer het tijd van het jaar dat er een kamp op het programma staat. En omdat ik graag meega op kamp geef ik me dit jaar weer op als begeleidende ouder voor het year 4 camp van Lotte. Lotte is super blij dat ik gekozen wordt om mee te gaan. Eerst krijgen we met z'n alle een korte uitleg wat er de eerste dag allemaal op de agenda staat. We gaan eerst met de bus naar een Marine park, daarna worden we met de bus naar een ander park gebracht en moeten we nog een stukje wandelen naar ons kamp.

Tijdens de wandeling is het tijd voor de lunch. We gaan lekker op de pier zitten in het zonnetje en eten ons vooraf gesmeerde boterhammetje op. Bij de pier is ook een klein volksmuseumpje. Een paar huisjes, die in oude glorie gerestoreerd zijn. Lotte en ik gaan samen een kijkje nemen.


Daarna komen we bij het kamp. Het zijn allemaal leuke kleine huisjes. Ik heb een huisje voor mezelf alleen. Dat is wel een luxe. Normaal krijg je een groep meiden onder je. Ik ben nu een paar keer op kamp geweest, maar deze is wel de schoonste wat accomodatie betreft. Het diner wordt voor ons klaar gemaakt (zo ontzettend vies). Het eten blijft voor de rest van de dagen ontzettend vies. s' Avonds is het zo helder dat we met een reuze telescoop naar de maan en saturnus gaan kijken. Dat is toch wel indrukwekkend. We kunnen de kraters in de maan zien.



De volgende dag is een drukke dag. Er staan voor Lotte boogschieten en de klimwand op het programma. Hoewel ik bij een andere groep assisteer ga ik afentoe ook bij Lotte kijken om foto's te maken en haar aan te moedigen. Boogschieten als een linkshandige met een rechtshandige boog valt niet mee, maar ze vindt het super leuk. Dan is de klimwand aan de beurt.

Eerst het harnas aan, en aangesnoerd worden aan de veiligheids touwen. Ze heeft er zin in.

Maar het is natuurlijk toch ook wel hoog. Als ze het gele stuk voorbij is en nog maar een klein stukje te gaan heeft, wil ze het eigenlijk voor gezien houden. Gelukkig ben ik erbij en ken mijn Lotte. Ze heeft alleen maar een klein beetje aanmoediging nodig om toch door te zetten. Ze is dan ook heel trots als ze de bel luidt en naar beneden abseilt.

Er staat ook een hike op het programma. Het is niet een moeilijke hike, maar wel erg mooi. Ghost towns, mooie doorkijkjes en de zee. Lekker in het zonnetje. Krabbetjes, slakken. De kinderen zijn over alles erg enthousiast. Hong Kong kan toch ook heel mooi zijn. Je moet het willen zien.

Er moet ook nog wat anders gedaan worden. De high ropes (hoge touwen, letterlijk vertaalt). Dat heeft Lotte al in Kota Kinabalu gedaan. En hoger ook, maar toch heeft ze weer even wat aanmoediging nodig. Daarna vindt ze het zo leuk dat ze het pacoure nog een paar keer doet. Vooral de flying fox wordt met een brede grijns op het gezicht gedaan.Dan is het helaas weer tijd om terug naar school te gaan. We worden met twee Junks terug gevaren. Dan weer de bussen in.

Het is een super kamp, waar veel aangemoedigt moet worden. Waar de kinderen dingen doen waarvan ze nooit hadden gedacht dat ze dat zouden durven. We hebben een aantal kinderen naar boven geschreeuwd en een beetje geholpen door aan de touwen te hangen. Maar het was allemaal de moeite waard als je naar die trotse gezichten keek.