Elk jaar met kerst worden er op school kerstconcerten gegeven. s' Morgens is de kindergarten aan de beurt. Dus ruim op tijd zijn alle ouders aanwezig om de beste plaats te hebben om hun pride and joy te kunnen vastleggen op de gevoelige plaat en film. Vorig jaar wilde onze Jelle niet bewegen en niet zingen en hadden we 10 min. film van een standbeeld.
Dit jaar was dat wel even anders. Gekleed in zijn zelf (?) geschilderde t-shirt, met zijn zelfgemaakte gele kroon (hij zit tenslotte in de Yellow Room) en zijn armbandje met belletjes eraan komt hij trots, maar met een verlege grijns de trap af. Hij staat vervolgens
vooraan omdat daar de aktieve dansers staan. Die alle bewegingen die bij elk liedje horen, vol enthousiasme uitvoeren. Op de achterste rij wordt vooral vol enthousiasme gezongen! Jelle heeft al een paar weken thuis vlijtig op de tekst geoefend. Dus daar gaan we. En ja hoor, ondanks dat ik recht voor zijn neus zit wordt er flink gedanst en gezongen. Na elk liedje kijkt hij even naar ons of wij hem wel goed gevolgd hebben en of wij wel hard genoeg klappen. Ik geloof dat wij zowel als hij, in onze opdrachten geslaagd zijn.