Maandag 18 augustus. De kwalificatie ronde voor individueel springen en het landenteam springen. De Nederlanders doen ook mee, maar ze staan al niet op zo'n geweldige plaats om mee te beginnnen. Z
e hebben dan eigenlijk ook geen kans op een medaille. Dus gooien wij ons Amerikaantje maar in de strijd en hopen voor Lotte dat de Amerikanen winnen. Ze eindigen samen met de Canadezen op een gedeelde eerste plaats, dus moeten zij nog een keer allemaal tegen elkaar een ander pacour springen. Een verlenging dus. Wederom super spannend. De meiden vinden het springen ook een stuk leuker, er gebeurd wat. Het is dan ook machtig om te zien. De Amerikanen winnen en we hebben in iedergeval een gelukkige in de familie. Morgen de finale dressuur.
19 Augustus. Er is veel Oranje. We vinden het spannend. Lotte heeft voor de zekerheid deze keer ook de Amerikaanse vlag meegenomen. Kan niet verkeerd gaan voor haar. We denken dat Ankie in iedergeval zilver zal hebben, maar we gaan natuurlijk voor goud. De beste vijf komen als laatste aan de be
urt. De Duitse als tweede Anky als laatste. De Duitse komt. De spanning stijgt. Ze begint fantastisch, het is mooi om naar te kijken, we schudden onze hoofd, dat gaat Anky niet halen. Maar dan halverwege de kuur, doet het paard hetzelfde als afgelopen zaterdag en weigert. Ik haal een beetje opgelucht adem, waarschijnlijk toch goud. Maar de score is voor de Duitse nog vrij hoog. De rest was dan ook perfect. Eerst nog twee andere paarden en dan onze Anky. Daar is ze. Plas bijna in mijn broek van de spanning. Ik durf geen adem te halen bang dat Salinero daar al van schrikt. Ze doet het goed, hoewel we op een gegeven moment o
ns afvragen wat ze aan het doen is, maar goed. Ineens duurt zo'n kuur uren. Zo rijdt foutloos, mooi! Maar is het genoeg. Anky is al blij, maar toch maar even afwachten. Daar komt de score. Yes. Goud. We zijn door het dolle heen.wat een belevenis. We gaan bij een andere grote groep Nederlanders staan en vieren feest. Wachten op de prijsuitreiking. En daar staat ze, Anky van Grunsven met haar derde goude medaille. Het Wilhelmus klinkt de vlag gaat omhoog. Tranen in de ogen. Femke ziet ons op het scherm en hoopt dat we op t.v. komen. ( volgens opa Henzen is dat ook)
Na de ceremonie, naar het Holland huis. Lekker sfeertje. Nederlandse nummers, waarvan ik de helft niet ken, maar zing vrolijk mee. Klap met de klompen. Eerst komt minister van L en V aan het woord?!?! Wie is dit en waar staat L en V voor? Beetje lang weg uit Nederland. Als Femke en ik opweg zijn om de vrienden van zaterdagavond te zoeken en we bij het podi
um zijn, wordt er goed nieuws aangekondigt. Dus hup, het podium op. Erica Terpstra komt aan het woord. Het is echt een leuk mens. Daarna wordt gevraagd of wij van het podium willen gaan. Ik zeg tegen Femke "blijf maar
even hier staan" en ja hoor daar komt Anky binnen en Femke staat er naast. Bij de huldiging in het Hollandhuis. De camera die op Anky gericht staat staat ook op ons gericht. Ons eerste t.v. debuut en ik sta daar met een bezweet hoofd belachelijk te doen met twee klompen in mijn hand. Maar Opa's, oma's hebben het gezien. Ze vangen zelfs een glimp van Lotte op die daar weer achterstaat bij Patrick op de schouders. Dus holadijee. Dus zijn we deze zomer toch in Nederland maar dan via het scherm de huiskamer in. Het was een gigantische leuke belevenis en ik ben blij dat we erbij waren. Bedankt Anky/Salinero en gefeliciteerd.
Dit was te zien op TV in Nederland, duidelijk he ?