Zaterdag,12 juli, 7 uur s'avonds, naar het theater bij het vliegveld, Patrick, Jelle en ik. Met zijn drieen gaan we naar Thomas de trein. Een musical voor de allerkleinste onder ons. De kaartjes zijn belachelijk duur, maar we denken dat Jelle dit wel leuk zal vinden, want hij speelt graag met Thomsas. Als deze trein op t.v. is kijkt hij niet op of om, dus enigzins zorgen maak ik me wel. Maar goed, goed gemutst gaan we op pad. De weg van de parkeerplaats tot aan de ingang is in iedergeval een succes. De vliegtuigen komen laag overvliegen en Jelle is behoorlijk onder de indruk van deze bakbeesten in de lucht. En om zeker te zijn dat wij ze niet over het hoofd zien herinnert hij er ons aan door enthousiast VLIEGTUIG te gillen. Binnen in het theater kunnen we voor veel geld souveniers kopen van Thomas en we laten ons overhalen om een soort lampje te kopen. Tot nu toe is het een groot succes, nu de zaal binnen. Hij kijkt zijn ogen uit. Allemaal ouders met kinderen. Alle kinderen zeer opgewonden wat er gaat gebeuren. De lichten worden gedimt en na het eerste liedje komt Thomas te voorschijn. Vanaf dat moment is Jelle een enthousiaste jongen die volop meedoet en klapt whoa whao roept en Thomas, Thomas gilt. Wij daarentegen glijden steeds verder de stoel af en moeten lucifer houtjes gebruiken om de ogen open te houden. Het geluid is slecht, het verhaal slaat nergens op, en wat normaal nog wel is, zitten hier geen grapjes in voor de oudere. Gelukkig zien we Jelle genieten en dat houdt ons wakker. 
Voor Jelle dus een groot succes, voor ons een klein drama. We komen ongeveer om half 11 thuis met achter in de auto een uitgeputte jonge man die super genoten heeft, met in zijn handje stevig het Thomas de trein lampje geklemt.
Voor Jelle dus een groot succes, voor ons een klein drama. We komen ongeveer om half 11 thuis met achter in de auto een uitgeputte jonge man die super genoten heeft, met in zijn handje stevig het Thomas de trein lampje geklemt. On Saturday, July 12th, at 7 pm, Jelle,Patrick and me are going to the theater at the airport to see the Thomas train musical. Already, walking from the parkinglot to the theater is a big succes. The airplanes are impressive and Jelle let us know by yelling AIRPLANE. In the theater we can by souveniers and we buy him a little flashlight with Thomas. We don't know what to expect and if Jelle would like the musical but so far so good. Then the musical starts and from the moment Jelle sees Thomas the train he's sold. He claps, yells and screams Thomas, Thomas. For us it is a little drama. It's so boring, the sound quality is poor, there are no jokes for the parents and we try very hard not to fall asleep. Thank god Jelle entertains us with his enthousiasm. On our way home Jelle fells asleep with in his hand the Thomas train flashlight
