Onze goede vrienden Tony en Sandra hadden het idee opgepakt om nog met z'n alle te gaan kamperen voordat ze gingen verhuizen naar Singapore. Je weet wel dat is zo'n ding dat je dan al die tijd roept dat je dat nog een keer moet doen, maar wat er dan nooit van komt. Maar goed, nu ging het dan toch echt gebeuren. De tenten en de bussen werden gereserveerd en we gingen op pad. De camping site is op Lantau, wat betekende dat we eerst met een bus van Hong Lok Yuen naar Tung Chung moesten. Daar overstappen op een andere bus die tot dichtbij de camping mag komen, en toen nog eens taxi's gehuurd die de bagage naar de camping bracht. Dat op zich was al een hele onderneming.
Eindelijk op de plaats van bestemming aangekomen (overigens het is er erg mooi) gaat iedereen lekker op het strand spelen, zonnen of in het restaurant wat drinken. Het is een erge warme dag.
Na het strand plezier wordt de BBQ opgezet en wordt de helft van onze bagage (wat dus bestond uit eten) op de tafels gezet. Het is nog steeds belachelijk warm! We hebben een gezellige avond met lekker eten en drankjes. Maar het is nog steeds belachelijk warm! Dus van slapen in de tent komt niets. Een koppel met kinderen besluit om naar huis te gaan. Maar de rest zet dapper door.
Om een uur of 1 s' nachts gaan we dan toch allemaal maar slapen. Op een dun matrasje in een benauwde tent. Na veel draaien en een aantal voeten en stompen van Jelle en Lotte gekregen te hebben, besluit Patrick dat hij hier toch echt te oud voor is en gaat met Jelle naar huis, met de belofte dat hij s' morgens wel weer terug komt.
Lotte en ik zetten dapper door. Na een uur dat Patrick en Jelle vertrokken zijn begint het te stormen. Hevige regenval met onweer! De regen valt letterlijk met bakken uit de hemel! Het grasveld tegenover ons kampement stroomt helemaal onder en de volgende dag loopt daar een waterbuffel door met het water tot aan z'n knieen!
Goed nog niets aan de hand denk je. Een beetje noodweer kan de pret niet drukken. Maar wat is dat? Drup, drup, drup....... De tent lekt! Hopelijk alleen bij mij. Ik voel druppeltjes op mijn zij vallen. Misschien als ik wat ga verliggen valt het wel mee. Oh nee, daar is het ook nat, daar duppelt het ook naar binnen. Lotte zal wel droog zijn, even voelen....... Nee ook zij wordt nat! De tent is zo lek als een vergiet. Na nog een paar uur dapper volhouden, moet ik toch wel erg plassen, maar het regent nog steeds pijpenstelen. Ach wat maakt het uit, in de tent of buiten de tent het is overal even nat! Dan maar naar buiten. En wat blijkt? Alle tenten zijn zo lek als een vergiet. Het ontbijt veregend, alle spullen nat. Camera's die in de tent drijven, etc.
We besluiten om alles maar optebreken en met taxi's naar huis te gaan. Om 9 uur staan we weer voor ons huis, waar nog geen druppeltje gevallen is! Patrick kijkt dan ook heel verbaasd op dat ik naast hem in bed kruip. Helemaal uitgeput, maar met weer een verhaal te vertellen!
